white Boss-printed ceramic mug on brown surface

Als ik mijn bedrijf opnieuw zou beginnen…

Wat zou ik (anders) doen als ik vandaag mijn bedrijf op zou zetten. Zou mijn bedrijf er dan heel anders uitzien?

In de afgelopen 13 jaar is er uiteraard veel hetzelfde gebleven, maar er zijn ook wel dingen veranderd, waardoor sommige zaken moeilijker of makkelijker zijn geworden. Dat zijn natuurlijk slechts details. De vraag is vooral of ik het fundamenteel anders aan zou pakken. Als je eenmaal een bedrijf hebt, in de waan van de dag leeft en nu eenmaal omzet nodig hebt, is het makkelijker om kleine dingen te veranderen dan echt weer opnieuw te beginnen.

Terwijl bijvoorbeeld horeca-ondernemers dat met gemak doen. Ze stoppen met de ene zaak en openen de volgende. Waarom zou dat dan niet kunnen in een andere sector? Het houdt me bezig, dus vandaar dit gedachtenexperiment. Benieuwd hoe jij daarover denkt.

Als ik alles opnieuw kon beginnen in 2024

In 2011 heb ik geen plan gemaakt. Het zat in mijn hoofd en dat was goed genoeg. Dat zou het nog steeds zijn.

Toen was ik ook al niet gericht op maar zo groot mogelijk groeien, maar gewoon op het hebben van een leuk bedrijf, leuk werk, prima inkomen. Dat wil ik nog steeds, maar ben ik in de tussentijd wel even kwijt geweest, toen mijn bedrijf eigenlijk ’te succesvol’ werd.

Mijn plan was destijds om in principe alleen te blijven. Daar heb ik me niet aan gehouden. Dus als ik opnieuw zou beginnen, zou ik me vooral beter vasthouden aan ideeën en principes die ik in het begin heb. Niet dat je dan niet flexibel zou moeten zijn, maar het is wel goed om beter na te denken over waarom je iets principieels zou willen veranderen.

Minder luisteren naar anderen

Goed, deze is lastig.

Kijk, het is altijd goed om te horen wat anderen te zeggen hebben. Anderen weten misschien meer, hebben ergens een andere kijk op, weten van nieuwe dingen die interessant kunnen zijn. Daar moet je denk ik wel open voor blijven staan.

Maar het is niet zo dat wat een ander zegt altijd klopt of het juiste is. Of dat wat voor een ander heeft gewerkt, ook voor jou zal werken. Er is niet per se heel veel mis met grotendeels in je comfortzone blijven.

Op een gegeven moment had ik meer mensen die werk bij mij neer wilden leggen dan wat ik aan kon. Dan moet je mensen aannemen, toch? Zodat anderen werk van je over kunnen nemen en je meer klanten aan kunt nemen. Dat is voor veel mensen een logische stap.

Maar dit is precies waar ik de mist mee in ben gegaan. Het ging dus vooral nog om de knaken. En wellicht ook om het helpen van meer mensen. Maar daarmee verloor ik wel mijzelf uit het oog.

Wat wilde ik zelf en hoe zou mijn werk veranderen? Daar was ik nooit mee bezig. Daar hadden anderen het ook nooit over. En dat is wel precies waar ik mijzelf voorbij ben gelopen. Het aannemen van andere mensen moet bij je passen. Je kunt er veel over leren en er beter in worden, maar als het je niet ligt, word je er in elk geval niet gelukkig van.

Hetzelfde geldt voor marketing. De ‘herken je dit’ lijstjes zouden goed werken, maar vind ik enorm cringe. Daardoor worden ze nooit fantastisch. Dat wil niet zeggen dat je niets over copywriting zou moeten leren of toepassen, maar wel dat je meer aan pick and choose mag doen.

Ik zou dus nog steeds veel lezen en leren, maar kritischer zijn op wat ik overneem en wellicht beter filteren of ik iets misschien wel deels over zou nemen of niet. Dat betekent ook dat ik minder bezig zou willen zijn met hypes of iets dat op dat moment specifiek goed werkt. Minder hap-snap, meer rust.

Kantoor huren?

Mijn bedrijf begon ik vanuit huis. Ik ging wel op bezoek bij mijn klanten. Maar zonder rijbewijs was dat niet bepaald ideaal, bleek al snel. Had ik me danig in vergist.

Daarna huurde ik anti-kraak. Prima panden, maar veel gedoe. Zonder het te vertellen merkte ik opeens dat er verbouwd werd en mensen mijn deel van het pand in konden en er opeens dingen uit de keuken verdwenen. Mijn spullen kon ik er niet veilig laten liggen.

Ook huurde ik anti-kraak met twee anderen. Één ruimte, twee verschillende bedrijven. Ik werd per definitie naar achteren verdreven en zonder overleg wilden zij levensgroot hun bedrijfsnaam op de ruit plaatsen. Hoe konden mensen mij dan nog vinden? En de gezamenlijke kopjes weigerden ze ook al af te wassen… Bezoek kon ik daar dus niet met goed fatsoen ontvangen.

Zo heb ik uiteindelijk meerdere kantoorunits gehuurd, een verdieping in een pand waarbij de gang wel open was en een volledig eigen pand met woningen erboven die een eigen ingang hadden. Het geld dat ik daarin heb verloren… Daar wil ik eigenlijk liever niet meer over nadenken.

Het was handig voor bezoek, nodig voor medewerkers. Toen nog.

En toen kwam Covid.

In mijn beginjaren was het nog ‘revolutionair’, dat ik aanbood om via Skype te meeten. Vervolgens gebruikte ik appear.in dat later Whereby werd. Veel opdrachten verliepen gewoon per mail, voor een deel kwamen mensen naar kantoor, maar steeds meer vonden meetings al online plaats. Door Covid werd dat nog net geen 100%. Online meeten werd opeens heel normaal en ik ontving steeds minder bezoek. Dat kantoor werd dus ook steeds minder nodig.

Als ik nu mensen op kantoor wil ontvangen, moet ik in het gebouw een aparte meetingroom huren. En dat is prima. Zo ben ik ook flexibeler om te werken waar ik maar wil. Als ik opnieuw zou beginnen, zou ik het meteen aanpakken zoals ik dat nu al doe: vooral online meeten en fysiek de uitzondering maken.

Maar dat is nu ook simpelweg makkelijker en normaler dan 13 jaar geleden.

Ander aanbod?

Contracteren, adviseren en procederen. Daar begon het allemaal mee. Iets anders kon ik ook eigenlijk niet verzinnen. Alle juristen deden dit zo.

Inmiddels wil ik juist het liefst adviseren. Daar kan ik mijn snelle denken en creativiteit kwijt. Dat kunnen dus ook adviezen zijn over contracteren en (wel of niet) procederen. Hoe moeilijker het is, hoe leuker ik het vind. Het draait inmiddels daarom ook vooral om de balans.

Oploskoffie zou dus zeker blijven! Sterker nog, destijds vond ik het zo normaal dat ik niet kon verzinnen hoe ik dit het beste naar voren kon brengen. Het heeft echt moeten groeien tot dit ‘product’ en nu kan en wil ik niet meer zonder.

En misschien dat ik nu wel het overige helemaal anders zou doen. Maar het is nu zoals het gegroeid is. Hoe ik dit dus anders zou doen als ik opnieuw zou mogen beginnen weet ik eigenlijk niet zo goed.

Misschien moet ik daar maar eens goed over nadenken.

Coverfoto: Paul Hanaoka

Lees meer