Waarom je niet het antwoord krijgt dat je wil horen

Soms geef ik wel eens gratis advies. Omdat ik een vraag snel kan beantwoorden bijvoorbeeld. Soms krijg ik daar ook wel eens spijt van. Komt door de Freetards. Die mensen zijn per definitie nooit tevreden met mijn antwoord, tenzij ze te horen krijgen wat ze willen of het gratis advies uitloopt tot een persoonlijke workshop. Beide gaan ze nooit krijgen.

“Ik vraag me af hoe dit zit, ik kan het antwoord nergens vinden”

Niet over elke casus is al eens een artikel geschreven of een uitspraak gedaan. Je moet dan simpelweg de wet en geldende jurisprudentie toepassen. Nou ja, simpelweg… De wettekst zelf is vaak niet genoeg om precies te begrijpen wat er bedoeld wordt. Voor een snel antwoord gebruiken we de toelichting uit tekst & commentaar. Als dat niet genoeg is moet je soms terug naar de memorie van toelichting bij het wetsvoorstel. Soms zijn er inmiddels uitspraken gedaan door de Hoge Raad waardoor we weten hoe een regel uitgelegd moet worden.

“Maar ik las hier dit en dat en volgens mij zit het dus zus en zo”

Ik natuurlijk braaf antwoord gegeven op de vraag. Zo goed mogelijk uitgelegd hoe het werkt. Als er toch een relevante blogpost was of ik weet dat een ander er al eens een goed artikel over geschreven heeft, stuur ik die link nog mee. Meestal krijg ik dan een mailtje terug met een uitgebreid ‘Dankjewel’ en dat ze het fijn vinden dat de uitleg zo helder is. Soms hoor je gewoon niks meer. Van die mensen zou ik soms eigenlijk wel een persoonlijke zwarte lijst willen maken: “Als zij ooit nog mailen voor gratis advies – geen advies geven, er kon de vorige keer nog geen dankjewel vanaf”. De laatste categorie komt gelukkig het mist vaak voor: de freetards en betweters. Eerst stelden ze nog een vraag omdat ze het antwoord niet wisten. In de daar op volgende mail zeggen ze dat mijn antwoord niet klopt, omdat ze zelf ergens iets anders gelezen hebben. Dan vragen ze nog of ze dat dan verkeerd begrepen hebben. Goed, doe ik nogmaals een poging om het uit te leggen, waarbij ik ook uitleg dat wat zij gevonden hebben, niet relevant is of verkeerd is geïnterpreteerd. Vervolgens krijg ik van die mensen meestal nog een mail terug: “Ik denk toch dat het niet zo zit.” Tja…

“Maar anderen doen het ook en die doen het vast ook niet volgens de regels”

Welkom op deze wereld meneer/mevrouw. Er zijn belachelijk veel mensen die zich niet aan de regels houden. Er zijn niet genoeg mensen om te handhaven en als het gaat om iets privaatrechtelijks, wil niet iedereen wel handhaven, vanwege de tijd, kosten, moeite en het procesrisico. Soms vinden mensen of bedrijven het ook gewoon niet zo erg dat hun rechten geschonden worden, omdat ze simpelweg niet veel waarde hechten aan die rechten. Zo zijn er bijvoorbeeld fotografen die al snel toestemming geven om hun foto te gebruiken in media, als de naam er maar duidelijk bij vermeld wordt. Dat er dan vooraf geen toestemming is gevraagd maakt al niet meer uit. Waarom dan nog je recht gaan handhaven?
Dat een ander dus iets doet, betekent nog niet dat jij dat ook mag. Die ander maakt misschien ook wel inbreuk, maar dat weet de rechthebbende misschien niet of die wilde dit keer niet handhaven. Dan is het dus nog steeds fout. Of misschien heeft die ander gewoon toestemming gevraagd en betaald voor gebruik van die teksten of die muziek. Aan de enige omstandigheid dat je een ander ook iets ziet doen, kun je nog niet afleiden of dat rechtmatig is of niet.

Dus krijg je van mij niet altijd het gewenste antwoord

Als je aan mij vraagt hoe iets juridisch in elkaar zit, leg ik je uit hoe iets juridisch in elkaar zit. Daar moet je verder dan maar mee doen wat je wil. Als je vervolgens denkt de regels wel te kunnen overtreden omdat het risico op handhaving niet groot is, dan moet je dat vooral doen. Dat is volledig jouw keuze. Je gaat van mij alleen niet te horen krijgen dat je dan legaal bezig bent. Ik wil je best helpen met oplossingen hoe je het wel kunt doen. Toestemming vragen bijvoorbeeld. Dat is de meest eenvoudige en meest effectieve versie. Soms is embedden de oplossing of kun je een stukje citeren. Voor muziekgebruik kun je gewoon bij Buma terecht. Dat soort zaken.
Kortom: als jij mij vraagt of iets een inbreuk is en ik leg je uit dat het inderdaad een inbreuk is, maar jij wilde horen dat het dat niet was, krijg je van mij op geen enkele manier te horen dat het geen inbreuk is. Ook niet als je daar nog eens vijf keer naar gaat vragen op verschillende manieren.

Schimmige advocaten

Misschien moet ik een lijst van slechte en schimmige advocaten opstellen. Van die lui die zich toch al niet aan hun eigen gedragscode houden. Kan ik daar deze Freetards naar toesturen.